Αν τα παιδιά/ σύζυγος πει/ κάνει…
Αποφύγετε να πείτε/ να κάνετε…
Μπορείτε να πείτε/ να κάνετε…
Αν τα παιδιά/ σύζυγος πει/ κάνει…
«Δε θέλω να πάω στο νηπιαγωγείο»
Αποφύγετε να πείτε/ να κάνετε…
«Μην είσαι χαζός/ή. Θα περάσεις πολύ ωραία εκεί».
Μπορείτε να πείτε/ να κάνετε…
«Ξέρω ότι είσαι λυπημένος/η και δε θες να πας. Αλλά μπορούμε να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο, όταν γυρίσεις πίσω».
Αν τα παιδιά/ σύζυγος πει/ κάνει…
«Μισώ το σχολείο και όλους εκεί. Δεν ξαναπάω»
Αποφύγετε να πείτε/ να κάνετε…
«Λοιπόν πρέπει να πας, επειδή το λέει ο νόμος».
Μπορείτε να πείτε/ να κάνετε…
«Καταλαβαίνω ότι είσαι δυστυχισμένος/η, επειδή θα πας στο σχολείο. Μερικές φορές πρέπει να κάνουμε πράγματα που θα προτιμούσαμε να μην κάνουμε. Ας έχουμε μια συζήτηση όταν επιστρέψεις».
Αν τα παιδιά/ σύζυγος πει/ κάνει…
«Μισώ τη ζωή μου. Εύχομαι να πέθαινα».
Αποφύγετε να πείτε/ να κάνετε…
«Πώς τολμάς να μιλάς έτσι, έπειτα από ότι κάναμε για σένα;»
Μπορείτε να πείτε/ να κάνετε…
«Πρέπει να νιώθεις πολύ άσχημα τώρα για να το λες αυτό. Υπάρχει τίποτα που θέλεις να μου πεις; Μπορώ να βοηθήσω με κάποιον τρόπο;»
Αν τα παιδιά/ σύζυγος πει/ κάνει…
«Καλά δεν το ακούς που κλαίει. Ούτε το παιδί δε μπορεί να κουμαντάρεις?»
Αποφύγετε να πείτε/ να κάνετε…
«Τι λες? Αφού ξέρεις καλύτερα από μένα γιατί δεν πας μόνος/η σου?»
Μπορείτε να πείτε/ να κάνετε…
«Είμαι πολύ κουρασμένος/η τώρα. Δε μπορώ να το χειριστώ. Μπορείς να με βοηθήσεις.»
Κόντη Αλεξία
Κοινωνική Λειτουργός