Κανείς δεν φαντάζεται ότι ο λόγος θα εμφανισθεί απότομα, στην τελική του μορφή μ’ ένα χτύπημα μιας μαγικής ράβδου, σαν μια μηχανή έτοιμη για χρήση. Η εγκατάσταση του πολύπλοκού αυτού συστήματος που είναι η γλώσσα προϋποθέτει την ταυτόχρονη λειτουργία πολυάριθμων μηχανισμών αντιληπτικής , κινητικής, γνωστικής αλληλεπίδρασης , μνημονικής και διασκευαστικής τάξης. Πρόκειται δηλαδή για άλλα τόσα υποσυστήματα με τις δικές τους μεταβλητές που μπορεί να εξελίσσονται με διαφορετικούς χρόνους, με διαφορετική απόδοση, να αλληλοεπιδρούν κατά σύγχρονο τρόπο ή και καθόλου. Με απλά λόγια θα μπορούσαμε να πούμε σ’ αυτό το σημείο ότι για να μιλήσει κανείς απαιτούνται τουλάχιστον:
η ανατομική και λειτουργική ακεραιότητα των οργάνων που ενεργοποιούνται όταν μιλά κανείς
ένας φυσιολογικός εξοπλισμός ( ωρίμανση συστημάτων ) που εξελίσσεται σφαιρικά με τρόπο αρκετά ομοιογενή απουσία ψυχολογικού εμποδίου για την εγκατάσταση προγλωσσικής και προφορικής επικοινωνίας
ένα περιβάλλον που να προσφέρει ένα επαρκές λουτρό λόγου.
Το καθένα από αυτά είναι ένα πολύπλοκο σύστημα στο οποίο παρεμβαίνουν πολλές μεταβλητές. Η κατάκτηση του λόγου σε γενικές γραμμές αναπτύσσεται ακολουθώντας μια αρκετά σταθερή σειρά , η οποία βέβαια μπορεί να αποκλίνει σε κάποια σημεία από παιδί σε παιδί μιας και κάθε παιδί είναι μοναδικό κι έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης.
Ζερβού Χαραλαμπία
Λογοθεραπεύτρια, MSc Ψυχική Υγεία και Ψυχιατρική Παιδιών και Εφήβων