Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Η κοινωνικοποίηση του παιδιού γίνεται με πολλούς τρόπους και από πολλές ομάδες. Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι γονείς για να βοηθήσουμε το παιδί μας να ενταχθεί σε ομάδες;

Μερικές συμβουλές για να βοηθήσετε το παιδί σας να κοινωνικοποιηθεί:

• Η κοινωνικοποίηση του παιδιού ξεκινάει να χτίζεται από την γέννησή του.

• Δώστε στο παιδί σας ερεθίσματα.

• Εκφράστε τα συναισθήματά σας και παρακινείστε και το παιδί σας να κάνει το ίδιο.

• Ακούστε τα παιδιά σας. Ποιες είναι οι πραγματικές σκέψεις και τα συναισθήματά τους.

• Ενθαρρύνετε το παιδί σας κάθε φορά που προσπαθεί να κάνει κάτι τόσο με τη λεκτική επικοινωνία (μπράβο, μπορείς) όσο και με τη σωματική (αγκαλιά).

• Παίξτε μαζί με το παιδί σας προσπαθώντας να του δείχνετε το σωστό τρόπο επικοινωνίας και συναναστροφής ακόμα και με εσάς.

• Μην σπεύδετε να λύσετε διαφορές ανάμεσα στα αδέλφια. Είναι η πιο καλή διαδικασία για να μάθει το παιδί σας να συναναστρέφεται σωστά. Δείξτε τους τον τρόπο για να λύνουν τις διαφορές τους.

• Δώστε στο παιδί σας την ευκαιρία να επιλέξει αυτό που θέλει χωρίς καθοδήγηση ακόμα και αν δεν συμφωνείτε αισθητικά με την επιλογή του.

• Διαμορφώστε την αυτοπεποίθησή σας ώστε να γίνετε πρότυπο για τα παιδιά σας.

• Ζητήστε συγνώμη αν η συμπεριφορά σας δεν ήταν σωστή. Ενθαρρύνετε τα παιδιά να κάνουν το ίδιο και προς τα συνομήλικα τους όταν δεν έχουν σωστή συμπεριφορά.

• Πηγαίνετε με τα παιδιά σας σε παιδικές χαρές, πάρτυ, παιδότοπους και όπου αλλού μπορούν να βρίσκονται παιδιά της ηλικίας του (όχι μόνο μεγαλύτερα ή μόνο μικρότερα) και ενθαρρύνετέ τα να συμμετέχουν μόνα τους στις δραστηριότητες.

• Προσέξτε τι λέτε. Προσέξτε να μην χρησιμοποιείτε χαρακτηρισμούς όπως «κακό παιδί», «γκρινιάρης», «τεμπέλης», «χαζό».

• Μη λύνετε εσείς τα προβλήματα των παιδιών σας, καθοδηγήστε τα να τα λύσουν με σωστό τρόπο και ενθαρρύνετέ τα να τα λύνουν μόνα τους.

• Αποδεχτείτε τα παιδιά σας γι αυτό που είναι, μην βάζετε στόχους που τα ίδια δε θέλουν γιατί δε θα προσπαθήσουν να τα καταφέρουν.

• Θυμηθείτε ότι στις διαμάχες δε φταίει μόνο ένας. Προσπαθούμε στα παιδιά να εξηγήσουμε την κατάσταση και να καθρεπτίσουμε τόσο τα δικά του συναισθήματα και συμπεριφορά όσο και του άλλου παιδιού.

• Ακόμα κι αν υπάρχει βιαιοπραγία προς το δικό μας παιδί δε σημαίνει ότι η τιμωρία του άλλου παιδιού και ο χαρακτηρισμός του ως «κακό παιδί» το βοηθάει. Θα πρέπει να μας προβληματίζει η συμπεριφορά του δικού μας παιδιού – ακόμα κι αν είναι η αδράνεια του.

• Μην ξεχνάτε ότι σ αυτή την ηλικία εσείς επιλέγετε με ποιους θα συν αναστραφεί το παιδί σας.

• Μάθετε στο παιδί σας να παίζει με ίσους όρους. Αν παίζει με μικρότερα ή μεγαλύτερα παιδιά μην βασίζεστε στο μύθο «Είναι μικρότερο και δεν καταλαβαίνει άρα πρέπει να γίνει το δικό του». Και στις δύο περιπτώσεις (όταν το δικό μας είναι το μικρότερο ή το μεγαλύτερο) αδικείται.

• Τις πρώτες φορές που το παιδί σας θα συν αναστραφεί με άλλα παιδιά πρέπει να είστε εκεί και να επεμβαίνετε όχι για να προλαβαίνετε αλλά για να δείξετε το σωστό τρόπο.

• Θυμηθείτε ότι υπάρχουν γενικά κάποιες αποδεκτές ή όχι συμπεριφορές ανάλογα με την κοινωνία στην οποία ζείτε. Όμως η κάθε οικογένεια έχει τις δικές της αρχές βάσει των οποίων μεγαλώνει τα παιδιά της και μπορεί να είναι διαφορετικές (όχι απαραίτητα λανθασμένες) από τις αντίστοιχες δικές σας. Τα παιδιά πρέπει να αναγνωρίζουν την διαφορετικότητα και να μην την κατακρίνουν.

Κόντη Αλεξία

Κοινωνική Λειτουργός-Σύμβουλος οικογένειας